In deze serie wordt het medium Schilderkunst beschouwd als een volwaardig personage, een levend wezen begiftigd met bewustzijn dat bezit neemt van een element van het beeld (ruimte, onderwerp, anatomisch fragment, object of dier).
De keuze voor een zwart-wit grisaille schilderij verwijst direct naar de documenten die de bron zijn van deze scènes en die voornamelijk behoren tot de geschiedenis van de cinema en de documentaire beelden.
Door het ongekleurde karakter van de omgedraaide beelden te respecteren, ontdekte ik met verbazing dat deze afwezigheid van kleur een dromerig aspect creëert dat de toeschouwer dwingt om zich de scène voor te stellen in plaats van deze te zien.
Deze schilderijen geven tegelijkertijd een vertrouwde indruk omdat het iconische beelden zijn die door iedereen worden herkend, maar geven tegelijkertijd een indruk van vreemdheid: de verf die in het doek tot leven is gekomen, werkt als een virus en dreigt alles binnen te dringen.
